του Αντώνη Σπυρόπουλου
Η φετινή χρονιά κομίζει μια διαφορετική Ανάσταση σε όλους μας. Υπάρχουν στιγμές στην ανθρώπινη Ιστορία που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί περισσότερο την φθαρτότητα και την ματαιότητα της ύλης. Οι στιγμές αυτές είναι όταν πλησιάζει κοντά στο θάνατο. Η επίρρωση του βιολογικού του τέλους τον κάνει -όχι πάντα- να αναζητά τη οντολογική του σημασιοδότηση, ό,τι τον κάνει να ξεχωρίζει και να διακρίνεται ανάμεσα στους άλλους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη μας. Η ορθόδοξη παράδοση των Ελλήνων έχει απαντήσει σε όλα αυτά τα μεταφυσικά ερωτήματα με τη Θεία Παρέμβαση. Με την Ανάσταση του Χριστού απαντάται καθολικά και αμετάκλητα κάθε αμφιβολία και αδιέξοδο του ανθρώπινου νου στο ερώτημα και στη σκέψη του θανάτου. Αυτή η αναστάσιμη ορθόδοξη παράδοση των Ελλήνων υπήρξε μια από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις που εξηγεί την διαφορετικότητα των Ελλήνων έναντι άλλων λαών της οικουμένης. Η σχέση ανάμεσα στην ζωή και το θάνατο στους Έλληνες έχει ως καθοριστικό γεγονός την Ανάσταση.
Με αυτό το θείο γεγονός, Ζωή και Θάνατος συνδέονται άρρηκτα, αλληλοπεριχωρούνται και “επι-κοινωνούν” ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η ελπίδα της Θείας Ανάστασης είναι αυτή που καταργεί το φόβο του θανάτου και παρακινεί τον άνθρωπο για εσωτερική πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση. Αποτελεί βασική κοσμοαντίληψη όπου η αξία της ύλης έχει μόνο χρηστικό χαρακτήρα στον άνθρωπο και εξυψώνει τα υπέρτατα αγαθά της καλοσύνης, της συλλογικότητας, της πνευματικής ολοκλήρωσης αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις ευτελείς και θνησιγενείς αξίες της ύλης. Είναι η ίδια παράδοση που ανέπτυξε το αντιστασιακό φρόνημα των Ελλήνων και τους κινητοποίησε σε δύσκολες στιγμές να ξεπεράσουν δεινά και κατακτητές. Είναι η παράδοση που γέννησε το ’21, το ‘ 40 που έκανε τους Έλληνες να αγαπούν τις αξίες της πατρίδας και τους κινητοποίησε να προασπίσουν τις εστίας τους, είναι αυτή που γέννησε αναρίθμητους ήρωες και δόξασε το υπέρτατο αγαθό της Ελευθερίας. Από αυτήν την παράδοσή μας, εμείς οι Έλληνες, είχαμε επί σειρά ετών απομακρυνθεί. Είθε η φετινή Ανάσταση να σημάνει καθολικά και καθοριστικά στην αποκατάσταση αυτής της “ανωμαλίας” των τελευταίων 40 ετών που συντελέστηκε στη πατρίδα μας. Σε μια εποχή που οι νεοέλληνες είχαμε μάθει να απολαμβάνουμε με ευκολία τη ζωή και να γαλουχούμαστε πως τα πάντα πρέπει να μας προσφέρονται άκοπα και ανέξοδα ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε πως ο δρόμος για να συναντήσουμε την Ανάσταση είναι επίπονος και δύσκολος όπως ο δρόμος του Γολγοθά. Είναι όμως ο μόνος δρόμος και ο μόνος τρόπος που οδηγεί στην Ανάσταση.
Κλείνουμε με τα λόγια του Άγιου Συμεών, του Νέου Θεολόγου, Κατηχητικός λόγος ιγ΄ «η Ανάσταση του Χριστού συντελείται μέσα στον κάθε πιστό και όχι μια φορά, αλλά κάθε ώρα θα λέγαμε, αφού αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανασταίνεται μέσα μας και λαμπροφορεί και απαστράπτει τις αστραπές της αφθαρσίας και της θεότητος. Γιατί η φωτοφόρος παρουσία του Πνεύματος μας υποδεικνύει την Ανάσταση του Χριστού ή μάλλον μας αξιώνει να δούμε αυτόν τον ίδιο τον Αναστάντα. Γι’ αυτό και λέμε: «Θεός είναι ο Κύριος μας και φανερώθηκε σε μας» (ψαλμ.117, 27).
Σ’ όσους λοιπόν αποκαλυφθεί ο αναστημένος Χριστός, πάντως πνευματικά εμφανίζεται στα πνευματικά τους μάτια. Γιατί, όταν έρχεται σε μας δια του Αγίου Πνεύματος, μας ανασταίνει εκ νεκρών, μας ζωοποιεί και μας δίνει τη χάρη να Τον βλέπουμε μέσα μας ολοζώντανο, Αυτόν τον αθάνατο και ανώλεθρο και να γνωρίζουμε πλήρως, ότι Αυτός μας συνανασταίνει και μας συνδοξάζει»
Καλή Ανάσταση σε όλους-ες
Comments